Poza świątynią czy może kolacją z cesarzem „itadakimasu” nie ma żadnych religijnych konotacji. Rozsądnym tłumaczeniem byłoby „dziękuję za jedzenie”, którego nikt w szczególności nie powiedział. Zwrot po obiedzie to „gochisosama”.

Nikt w Japonii nie oczekuje, że znasz szczegóły, więc możesz po prostu usiąść cicho i pozwolić chwili minąć. Pokaż fachowe użycie pałeczek, a towarzysze obiadu nie zauważą twojego milczenia.

Jednak stanowcza odmowa dostosowania się do lokalnych zwyczajów po tym, jak zostałeś o nich poinformowany z jakiegokolwiek powodu, nie przyniesie Ci korzyści jacyś przyjaciele. Japonia to kraina „zrób to w ten sposób i polub”, a wszystko to w przyjemnym i grzecznym opakowaniu. Po Twoim wyjeździe nazwą Cię niegrzecznym cudzoziemcem.

Źródło: 20 lat życia w Tokio.

Itadakimasu oznacza dosłownie „[pokornie] otrzymuję”. Tak, początki tego wyrażenia mogą polegać na składaniu podziękowań bogom, ale w tym momencie jest to mniej więcej tak samo oderwane od tego, jak powiedzenie komuś „błogosławić cię”, kiedy kichnie, to odpieranie złych duchów. W każdym razie wielu Japończyków tego nie mówi, a na pewno nie oczekują, że obcokrajowcy nawet spróbują. Zatem prawdopodobieństwo, że popełnisz urazę, nie mówiąc o tym, jest prawie zerowe. Założę się, że zagłębienie się w jakieś długie wyjaśnienie, dlaczego nie mówisz, że to prawdopodobnie spowodowałoby więcej zdziwienia i zamieszanie.

Inne odpowiedzi wskazywały, że zwykłe nie mówienie tego , jako oczywisty obcokrajowiec, prawdopodobnie pozostanie niezauważone, ponieważ niekoniecznie oczekiwaliby, że zapamiętałeś wszystkie zwyczaje. (Większość Japończyków też nie powie ci nic w twarz, nawet jeśli uznają Twoje zachowanie jako obcokrajowca za szokujące). > mówiąc, że to z powodów religijnych, więc przejdźmy do tego bardziej szczegółowo.

Po pierwsze, powinieneś wiedzieć, że religia w Japonii jest złożona i głęboko zakorzeniona, a nawet włączona do kultury. Jest wiele rzeczy, które zwykli ludzie na ulicy robią, nie będąc w stanie przytoczyć żadnego konkretnego powodu, zwłaszcza powodu, który uważalibyśmy za „teologiczny” lub doktrynalny. Po prostu ... to, co robisz w tym miejscu / w takich okolicznościach. Istnieje również dominująca tendencja do synkretyzmu (idea, że ​​wszystkie religie są ważne lub mają jakąś prawdę), a nie pluralizmu, który jest bardziej powszechny, powiedzmy, w Stanach Zjednoczonych („Ty robisz swoje, a ja robię swoje”). Shintoistyczne ceremonie dojrzewania, chrześcijańskie śluby i buddyjskie pogrzeby dla tych samych ludzi są powszechne i nie są uważane za konfliktowe. ¹

Z powodu synkretyzmu pośrednia rola religii w życiu większości ludzi i ogólny kulturowy nacisk na harmonię i podążanie za różnymi rzeczami, bardzo trudno jest wyjaśnić, dlaczego odmawiałbyś zrobienia czegoś z powodów religijnych. Jeśli modlisz się pięć razy dziennie, czytaj Biblię itp., Można to wyjaśnić słowami „o tak postępujemy w mojej religii” (co można rozumieć jako „w mojej kulturze”), ale myśl, że istnieje Czy istnieją konkretne doktrynalne zakazy dotyczące pewnych rzeczy, które byłyby na tyle ważne, aby zastąpić założenie, że będziesz przestrzegać lokalnych standardów kulturowych, jest nowością dla wielu ludzi.

Na przykład kiedyś zwiedzałem z japońską przyjaciółką i poszliśmy do świątyni w jej okolicy. Chociaż doskonale wiedziała, że ​​jestem chrześcijaninem i faktycznie pracuję na pełny etat dla organizacji chrześcijańskiej w Japonii, wciąż była zaskoczona, kiedy odmówiłem, tak grzecznie, jak tylko mogłem, ukłonić się, palić kadzidło lub składać ofiary w świątyni. Jest buddystką (jest to bardziej specyficzna tożsamość religijna niż większość ludzi, z którymi rozmawiałem lub potrafiłem wyrazić), ale myślę, że można uczciwie powiedzieć, że gdyby udała się do katolickiej katedry w Europie, spodziewałaby się wykonać wszelkie zwyczajowe ceremonie tam, niezależnie od jej osobistych przekonań.

_{[1] Znałem faceta, który był „księdzem weselnym” - nie miał żadnych religijnych referencji i był w rzeczywistości ateistą; jego jedynym zadaniem było być odpowiednio obcym, białym mężczyzną, ubierać się i odprawiać ceremonię w stylu chrześcijańskim. I powiedział, że było to całkiem spodziewane, ponieważ prawdziwi chrześcijańscy duchowni są dość szczupli na ziemi i nie uważani przez miejscowych za obraźliwych, mimo że od czasu do czasu czuł się z tym dziwnie.}

P.S. Mam wrażenie, że ponieważ jest to głównie wyraz wdzięczności ludziom, którzy przygotowali jedzenie, stwierdzenie, że itadakimasu nie powinno stanowić problemu dla żadnej znanej mi religii - ale to jest pytanie dla jednego z stosy religii. :)

Próbuję zrozumieć kontekst, w którym miałbyś kiedykolwiek okazję wyjaśnić, że nie mówisz tego z powodów religijnych. Czy naprawdę oczekujesz, że powiedzą: „Przepraszam, dlaczego nie okazałeś nam łaski?” ... i rzucić wyzwanie religijnej dyskusji?

Martwi mnie to, że możesz się tego spodziewać, a nawet mieć taką nadzieję.

Tak. Będą na to bardzo negatywnie reagować.

Zrozumieliby to wcale nie jako przekonanie religijne, ale raczej jako „odmawiam bycia pokornym”… ponieważ w tym stwierdzeniu chodzi o bycie pokornym.

Zeszłego lata zatrzymałem się u mnie na wymianie japońskiej. Odmawiamy łaskę przy naszym stole, przy którym dołącza do nas do posiłku. Na początku wydawała się niekomfortowa z naszym formatem modlitwy, poza tym, że nie znała prawie żadnego z angielskich słów. W końcu zdecydowała się powiedzieć „itadakimasu” na końcu naszej modlitwy, jako swój własny sposób na powiedzenie „amen”. Po tym, jak to wyjaśniła, wszyscy byliśmy zadowoleni z tego zamiaru i cieszyliśmy się, że była wdzięczna za jedzenie.

Dziękuję za zadanie tego pytania. Wiem, że moja odpowiedź jest właśnie tym, czego doświadczyłem, ale dobrze jest wiedzieć, co myślą o tym inni.

Japończycy są pod tym względem bardzo tolerancyjni i mają niskie oczekiwania wobec obcokrajowców co do ich etykiety. Nie uważają również tego wyrażenia za religijne lub w jakikolwiek sposób ważne. W najgorszym razie uznają cię za trochę dziwnego.

O wiele ważniejsze jest, abyś dobrze rozłożył inne rzeczy, takie jak

• szanowanie starszeństwa podczas wstawania i rozpoczynania
• używanie pałeczek zgodnie z podstawową etykietą

...

Dosłowne tłumaczenie przypomina „pokornie biorę udział” lub „pokornie otrzymuję”. Byłem chrześcijańskim misjonarzem w Japonii i zawsze uważałem to za dobry sposób wyrażenia wdzięczności.

Jak powiedział Peter, nikt nie uważa, że ​​itadakimasu ma cokolwiek wspólnego z religią.

Aby odpowiedzieć na pierwotne pytanie, jeśli wyjaśniasz, że z powodów religijnych nie chcesz powiedzieć itadakimasu, ludzie prawdopodobnie po prostu odnieś wrażenie, że traktujesz swoją religię bardzo poważnie i prawdopodobnie martwiliby się, jeśli potrzebujesz halal, koszernego lub podobnego specjalnego jedzenia.

Ale ponieważ mówienie itakadimasu jest dobrze ugruntowanym nawykiem, podczas jedzenia z cudzoziemcy (zwłaszcza ci, którzy nie mówią po japońsku) mogą zamiast tego powiedzieć „Bon Appetit” (z powodu nawyku mówienia czegoś i bycia bardziej uważnym dla obcokrajowców). Dzieje się tak często np. podczas kolacji biznesowych z zagranicznymi gośćmi.